محدودیت کاری و عوامل مرتبط با آن در بیماران دچار کمردرد حاد و مزمن مراجعه کننده به درمانگاه روماتولوژی بیمارستان بوعلی قزوین

مقدمه: کمردرد شایع ترین علت سندرم درد مزمن است که منجر به محدودیت فعالیت در افراد جوان تر از 45 سال می شود. مطالعه حاضر با هدف بررسی شدت محدودیت کاری در بیماران دچار کمردرد حاد و مزمن انجام شده است. روش کار: 90 نفر بیمار مبتلا به کمردرد حاد یا مزمن که در مدت 3 ماه دوم سال 93 به درمانگاه روماتولوژی بیمارستان بوعلی مراجعه کرده بودند، به صورت نمونه گیری در دسترس در این مطالعه مقطعی مورد بررسی قرار گرفتند. پرسشنامه حاوی اطلاعات دموگرافیک و زمان شروع کمردرد و علت آن از بیمار پرسیده شد. همچنین پرسشنامه ارزیابی محدودیت کاری از کلیه بیماران تکمیل گردید. شدت درد بیماران با استفاده از معیار vas اندازه گیری شد. اطلاعات حاصل از طرح وارد نرم افزار آماری spss شده و با استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی آنالیز شد. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد که بیشترین علت کمر درد مراجعان مربوط به دیسکوپاتی (7/36%) 33 بود و تفاوت معنی داری در زن و مرد از نظر شدت محدودیت کاری وجود نداشت (66/0 = p). بیماران دچار دیسکوپاتی شدیدترین محدودیت کاری را نشان دادند (72%). همچنین مشخص شد رابطه بین شدت محدودیت کاری در بیماران و سن آنها معنی دار است و با بالارفتن سن شدت محدودیت کاری بالا می رود (001/0 ≥ p، 42/0= r). بین شدت درد و محدودیت های کاری رابطه معنی دار وجود داشت و با بالا رفتن شدت درد، شدت محدودیت کاری نیز بیشتر بود (001/0> p). نتیجه گیری: نتایج مطالعه ی ما نشان داد که با بالا رفتن سن و بیشتر شدن شدت درد، شدت محدودیت کاری ناشی از کمردرد نیز بیشتر می شود. همچنین بیشترین محدودیت کاری در بیماران دچار دیسکوپاتی دیده شد.